Stéphanie van Rantwijk is getrouwd en dertig-plus, dus het is tijd voor een sherry-moment. Ze reist onverwijld naar Zuid-Spanje.
‘Wáár ben je geweest?’, roept mijn hardloopbuddy aan de andere kant van de lijn. ‘Wat dacht je, ik ben nu boven de dertig dus ik moet aan de sherry?’
‘Ja,’ doe ik er een schepje bovenop, ‘getrouwde, thuiswerkende vrouw van 30+, dus tijd voor een sherrymomentje.’
Sherry heb ik moeten leren drinken. De eerste keer dat ik serieus sherry proefde op een beurs vond ik er eigenlijk niet veel aan. Ook ik moest aan omaatjes denken bij sherry en de zoetere PX in combinatie met chocolade sprak me misschien nog wel het meest aan. Nu, bijna vier jaar later, ben ik een echte finofan!
Om sherry te gaan waarderen, moest ik eerst alles wat ik wist van sherry deleten. Na een druk op de resetknop ben ik in het vliegtuig gestapt naar Jerez de la Frontera. Het woord Jerez alleen al klinkt lekker. Ik kwam aan in Zuid-Spanje en het was er lekker warm. Iedereen komt er pas laat op gang. De lunch begint om een uur of twee met een aperitiefje: een frisse fino met amandeltjes. Na een paar uur hard werken, wandelen door de wijngaarden, een bezoek aan een bodega en verplicht winkelen omdat mijn koffer zoek geraakt was op het vliegveld, starten we weer gezellig met appetizers, lekkere knabbels met zout en pit en… wijn! De strakdroge sherry combineert erg goed met olijven, gezouten amandelen, manchego en de tapas uit de streek. En laat ik daar nou dol op zijn!
Verliefd ben ik geworden op de hele streek, de taal en de wijn. De mensen zijn er arm, maar ik merkte er niets van. Ze genieten volop van de kleinste dingen. Loom hangen op een bankje onder een palmboom, slenteren over de mercado en uren de tijd nemen om je vis en vlees te kopen.
Natuurlijk helpt dat mooie weer. Dat maakt dat hele families uitrukken en buiten flaneren. Maar die hapjes smaken ook heerlijk als je gedwongen wordt om binnen te cocoonen omdat het buiten pijpenstelen regent en de bladeren om je oren vliegen. Lekker met een fleecedekentje loungen met tempura en een heerlijke Oloroso om op te warmen.
Het bloemenschortje hangt al klaar en voor de zekerheid heb ik mijn hardloopschoenen er maar onder gezet. Ik zal ze nodig hebben na al die lekkere hapjes.
Stéphanie Dumoulin – van Rantwijk
