‘Doe mij maar een Chablis-tje’, klinkt het nog altijd in veel restaurants. En dan toch niet omdat Chablis altijd zo lekker is. Nee, Chablis is voor velen nog altijd een baken in de woelige baren van de onbegrijpelijke wijnkaarten van talloze restaurants. Restaurateurs weigeren in het algemeen de wijnen op de kaart toe te lichten, zodat we met zijn allen immer in het duister blijven tasten bij de vele onbekende namen op de kaart. Chablis is dan een soort houvast. Maar dan nog is het de vraag of de keuze voor een willekeurige Chablis terecht is, ondanks de naam en bekendheid van deze wijn. Het antwoord op deze vraag is dan ook snel gegeven: vaak niet.
In Frankrijk garandeert een appellation contrôlée, zoals Chablis –hoe goed ook bedoeld- de herkomst, de gebruikte druiven en de opbrengsten, maar in feite niet de kwaliteit. Chablis profiteert van zijn naam, en kan als kleine appellation met beperkte opbrengsten flinke prijzen vragen van zijn wijnen, domweg omdat er niet genoeg van is om aan de vraag te voldoen. De prijzenslag rond de wijnen woedt voort, maar Chablis weet op de een of andere manier buiten schot te blijven. Dat betekent dat deze wijn op basis van chardonnay-druiven relatief kostbaar is. Geen simpel Chardonnay-tje dus, zou je denken. Maar dat is niet altijd waar. Goede Chablis is heerlijk, vet en fris tegelijk, levendig en mineralig. Maar er is veel kaf onder het koren, schrale en zure wijnen die toch duur zijn. Oppassen dus, zeker voor de ‘goedkopere’, hoewel dit een relatief begrip is. Een Chablis vinden onder de tien euro is niet eenvoudig, een fatsoenlijke Chablis nog veel minder. Maar, betaalbaar en drinkbaar gaat soms samen, zoals bij deze Les Seringas. Goedkoper dan dit is leuke Chablis niet te vinden. Deze voldoet ruimschoots aan de kwalificatie: betaalbaar en drinkbaar. Het is een elegante Chablis, aangenaam lichtvoetig, met appel en peer, mineralen en wat bitter, rins, fris, goed getypeerd.
Plus, € 7,89
